Elk kind of elke jongere test grenzen uit, dat hoort bij de normale ontwikkeling. Maar wat als het gedrag blijvend extreem, storend of zorgwekkend is? Wat als je als ouder niet meer weet wat werkt? Of als een leerling structureel in conflict komt, met zichzelf of anderen?
Dan kan er sprake zijn van gedragsproblemen. Als dit gedrag langer dan zes maanden aanhoudt en het kind ook zelf vastloopt, spreken we zelfs van een gedragsstoornis. Vroegtijdige signalering en passende hulp kunnen erger voorkomen.
Wanneer is er sprake van gedragsproblemen?
Gedragsproblemen bij kinderen en jongeren gaan vaak verder dan ‘lastig’ gedrag. Het kind is regelmatig boos, heeft driftbuien, vertoont agressie of komt steeds opnieuw in de problemen op school of thuis. Ouders, leraren of begeleiders merken vaak:
- Frequente woede-uitbarstingen of conflicten
- Agressie naar leeftijdsgenoten of volwassenen
- Pesten, liegen, spijbelen of stelen
- Structureel negeren van regels en grenzen
- Risicovrienden die negatief gedrag versterken
- Gevoel van onmacht of uitputting binnen het gezin
- Vermijden of afwijzen van hulp of begeleiding
Voor verwijzers is het belangrijk om te letten op structureel, grensoverschrijdend gedrag dat niet past bij de ontwikkelingsfase van het kind.