‘Nadim was altijd al een vrolijk jongetje dat de ruimte vulde met zijn energie en grappen. Een keer een tong uitsteken, een keer extra kuchen, woorden nazeggen; wij zochten er niets achter als ouders. Totdat hij naar school ging. Bij het eerste oudergespek met de juf van groep 1 gaf zij aan dat Nadim vaak haar napraatte. Niet af en toe, maar gedurende de hele dag. Na contact met de intern begeleider op school hebben zij besloten om dit met ons te bespreken. Nadim werd door klasgenoten al ‘papegaai’ genoemd en we merkten dat hij met minder zin naar school ging. We hebben besloten hulp te zoeken, omdat we erachter kwamen dat continu iets nazeggen kan duiden op een ticstoornis. Bij RIOzorg werden we fijn ontvangen en Nadim bleek inderdaad een tic te hebben. Een vocale tic dus. We zijn al even bezig met de behandeling en zien hem echt met sprongen vooruit gaan! Hij heeft meer controle over de tic en kruipt weer meer uit zijn schulp. Hij blijft dat vrolijke jongetje, alleen nu zonder bijnaam, gelukkig!’. Moeder van Nadim, 5 jaar
Door de controle over zijn tic, is hij minder boos/gestresst en geniet die weer om met klasgenootjes te spelen.
– Moeder van Nadim (5) uit Purmerend